CURRUS

CURRUS
CURRUS
an Erichthonii inventum, qui turpitudinem crurum hâc ratione abscondere fuerit conatus, vide in voce Erichthonius: an Minervae? Suidas, Ι῾ππεία Α᾿θηνᾶ. Ταύτην Ποσειδῶνος εἶναί φασι θυγατέρα καὶ Πολύφης τῆς Ω᾿κεανοῦ. ἅρμα δε πρώτην κατασκευάσασαν διὰ τοῦτο Ι῾ππείαν κληθῆναι. Pallas Equestris; hanc Neptuni dtcunt esse filiam, ex Polyphe Oceano genita: Currum autem primam fabricâsse, qtque ob id Equestrem nominatam. Unde Statius, l. 2. Theb. v. 723. de illa,
--- --- sive Aonia devertis Ithome
Laeta choris, seu tu Libycô Tritone repexas
Lota comas, quâ te biiugô temone frementem
Intemeratarum volucer rapit axis equarum.
Ad varios usus homini inservit: de quorum primo, pulchre Corippus, l. 1. recte emendatus doctissimo Savaronio, ad Carmina Apollinaris Sidonii; reliquos infra subiciemus passim, inprimis ubi de Curuli vectatione, quo pleraque huc spectantia reicere placuit. Antiquissimis certe temporibus, non ex equis sed ex curribus pugnatum, uti apud Homerum videre est, ubi binos in uno Curru fuisse, Heroa et Aurigam, unum ex fidissimis amicorum, legimus passim. Fuêre autem Heroum currus tantis impensis, tantô opere, tamque durabili materiâ fieri soliti, ut in longam sobolis successionem suffecerint, nec facile prioribus amissis potuerint in posteriores inveniri copiae, uti notat vetus Expositor ad Statium, l. 6. Theb. v. 346.
It Chromis Hippodamusque alter satus Hercule magnô,
Alter ab Oenomao, dubites, uter effera presset
Frena magis. Getici pecus hic Diomedis; at ille
Pisaei iuga patris habet, crudelibus ambo
Exuviis, dirôque imbuti sanguine currus.
Insignium enim et imaginum locô a posteris cumprimis asservati. Virg. l. 1. Aen. v. 22.
--- --- Hic illius arma,
Hic Currus fuit ---
Et Iuvenalis, Sat. 8. v. 3.
--- --- quid prodesi, Pontice, longô
Sanguine censeri, pictosque ostendere vultus
Maiorum, et stantes in Curribus Aemilianos?
Etsi namque imagines fictae, veri tamen utique Currus fuêre custoditi. Hinc Scholiastes vetus, ad Statium, l. 2. Theb. v. 68. de Laio,
Ut vero excelsis suanet iuga nixa columnis
Vidit et infectos etiamnum sanguine curtus.
Ad memoriam, inquit, Heroum Currus conservatos in atriis domuum, exemplô Laii memorat etc. lidem vero Veteres et devictorum Principum Currus, cum armis in tropaea suspendebant. Virg. l. 7. Aen. v. 184.
Multaque praeterea sacris in postibus arma,
Captivi pendent currus, curvaeque secures,
Et cristae capitum et portarum ingentia claustra,
Spiculaque clypeique ereptaque rostra carinis etc.
Neque vero Duces solum exercituum Heroesque curribus in bello usi: Sed et postquam equorum usus increbuit, ingens exercitus robur Bellici Currus habiti nihilominus fuêre. Unde in sacra phrasi, Currus Israelis et equites eius, iunguntur, 2 Reg. c. 2. v. 12. Quam in rem, vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 9. ubi de Salomonis equitatu, et infra aliquid, ubi de Curribus Falcais.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • Currus — (röm. Ant.), Wagen; C. falcatus (Currodrepanus), Sichelwagen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Currus — (lat.), bei den alten Römern jeder Wagen, insbes. der bei Wettspielen benutzte leichte Rennwagen mit sehr niedrigen Rädern und sehr breiter Spur. In dem hinten offenen Wagenkasten hatte der auriga oder Wagenlenker Platz …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Currus — Cur|rus der; , [...ru:s] <aus gleichbed. lat. currus>: a) zweirädriger Wagen (im antiken Rom); b) Triumph , Streit u. Rennwagen (im antiken Rom) …   Das große Fremdwörterbuch

  • CURRUS Falcatus — inter praecipua Veterum militaris apparatus genera: de quo sic Curtius, ubi Darii aciem describit, l. 4. c. 9. Ingens terror hostium, ducentae falcatae quadrigae, unicum illarum gentium auxilium sequutae sunt. Ex summo temone hastae praefixae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Triumphalis — inter Triumphi praecipua ornamenta, apud Romanos fuit, ritu ab Heroicis forte temporibus desumptê, namque apud Homerum magnos illos Duces, quadrigis proelium iniisse, et victum Hectorem ab Achille triumphabundô curru rapratum esse, legimus. Idem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Solis — 2. Regum c. 23. v. 11. Et cessare fecit (Iosias) equos, quos Soli dederant Reges Iuda, ab ingressu domus Dei ad domum Nathan melechi Eunuchi, quae erat in Parvar im et Currus Solis combussit igni: quibusdam quadrigae suêre, in quibus sculprae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Velivolus — genus currus non minus admirandum fuit; quô Mauritium Nassovium, rebus pro Foederati Belgir libertate et gloria gestis inclitum, usum legimus; qui quod ventis ageretur, Velifer dictus est, et Velivolus, propriô nomine Sceverinae. Huius laudi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Olympici — quadriiuges fuêre: et quidem etsi in omnibus ludis omnis generis spectacula edebantur, tamen ludorum Olympicorum quadrigae fuêre propriae. Olympiae inquam, quod ibi tantum ludos actos esse, non Elide, firmat Strabo, l. 8. contra id, quod disertim …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Secundarius — occurrit Gen. c. 41. v. 43. Et iussit (Pharao) eum (Ioseplum) insidere currui secundario. Ubi Arabs Interpres edit. Paris. later alem equum secundum Pharaonis vult intelligi. Namque Currum, pro equo, passim reperias. Et notum, non Regibus solum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Currus — Cụrrus   [lateinisch] der, / , im antiken Rom Bezeichnung sowohl für den zweirädrigen Wagen allgemein als auch im besonderen für den Triumph , Streit und Rennwagen …   Universal-Lexikon

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”